Korzystając z najbliższej nadarzającej się okazji, spakowaliśmy torby, wpakowaliśmy się w auto i wyruszyliśmy w drogę aby spędzić weekend w Szklarskiej Porębie i okolicy. Udało nam się ustalić, że była to już czwarta nasza wizyta w Szklarskiej Porębie. Za nic jednak nie mogliśmy sobie za to przypomnieć, kiedy byliśmy tam ostatnim razem. Chyba jednak nie tak dawno, bo według gospodarza naszej miejscówki nic a nic się nie zmieniliśmy. Właśnie dlatego lubimy wracać do Szklarskiej Poręby. Bo mimo upływu czasu znamy tu kogoś, kto pamięta, jak wyglądaliśmy ostatnim razem. I dlatego czujemy się tu „jak u siebie”. Co prawda niewiele było tym razem czasu na zwiedzanie. Trochę jednak zobaczyliśmy, a co najważniejsze – odpoczęliśmy i naładowaliśmy akumulatory. Na co najmniej dwa miesiące. Do tego namawiamy i Was. Piątek w Szklarskiej Porębie Do Szklarskiej Poręby zajechaliśmy w nocy z czwartku na piątek, a do piątkowego południa udało nam się już namierzyć Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze. Jednak z powodu pięknej, wiosennej pogody jaką przywitały nas Karkonosze, zwiedzanie muzeum postanowiliśmy odłożyć na niedzielę. Za to w piątek, po krótkim spacerze po jeleniogórskim parku, wróciliśmy do Szklarskiej Poręby na najsmaczniejszą smażoną rybę, jaką dotąd jedliśmy. Wydarzenie godne odnotowania, jako że jesteśmy ludźmi znad morza i trochę ryby w naszych rejonach się już najedliśmy. Nic nie może równać się z pstrągiem smażonym w głębokim oleju w okrąglaku na ul. 11-Listopada w Szklarskiej. Świeża ryba wyciągnięta wprost ze stawiku za knajpą i sposób jej przyrządzenia, z dodatkiem masełka czosnkowego i prawie bez panierki powodują, że ryba dosłownie rozpływa się w ustach. I tak jak głosi szyld - faktycznie choć przez chwilę znaleźliśmy sie w Dolinie Szczęścia - kulinarnego. Wieczór w doborowym towarzystwie Wieczór minął na w przemiłym towarzystwie Oli , którą poznaliśmy w Muzeum Karkonoskim w Jeleniej Górze oraz jej męża Jarka – przewodnika sudeckiego. Spotkaliśmy się w Jeleniej Górze na kawie, żeby poplotkować. Ola z Jarkiem są regionalistami i pasjonatami regionu sudeckiego. Oboje działają w Gildii Przewodników Sudeckich (czyli jak samo o sobie mówi Stowarzyszenie – najlepszy GPS w Sudetach). Dzięki nim dowiedzieliśmy się sporo o Stowarzyszeniu, ich planach i marzeniach. Jeszcze o nich u nas usłyszycie ;) Na koniec Ola zabrała nas jeszcze na miasto pokazać kamienice, ryneczek i.... pomnik Neptuna. Neptuna? Właśnie – Neptuna, bo na rynku w Jeleniej Górze stoi dumnie ogromna rzeźba Neptuna. Ale nie martwcie się – wygląda zupełnie inaczej niż nasz gdański Król Mórz. Skąd w Jeleniej Górze związki z morzem? Nas też to zaintrygowało, zwłaszcza że takich odniesień jest w regionie więcej. To jest jednak temat na osobny wpis, który być może kiedyś powstanie. Fontanna Neptuna w Gdańsku jakiej nie znacie To może jeszcze coś zjedzmy? W drodze powrotnej, trochę już głodni, bo był późny wieczór, nie odmówiliśmy sobie przyjemności zajrzenia do naszej kolejnej ulubionej knajpy w Szklarskiej, czyli „Diavolo”. Nawet nie podejrzewaliśmy, że będziemy w stanie zjeść całą pizzę. A jednak. Przekonaliśmy się też, że "Diavolo", pomimo tego, że pierwszy raz jedliśmy tam 5 lat temu, wciąż jest godny polecenia. Szklarska Poręba - najlepsze miejsce na wyjazd we dwoje Sobotni poranek Sobota przywitała nas piękną pogodą i temperaturą godną wiosny. Ten dzień postanowiliśmy poświęcić na odpoczynek i relaks. To chyba pierwszy taki przypadek w czasie naszych weekendowych wypadów. Ale jak to? Nigdzie nie gnamy? Nic nie zwiedzamy? Nie odwiedzamy nowego parku, pałacu, zamku? Nie. Tylko my i Szklarska Poręba. Wycieczka do Wodospadu Szklarki Niespiesznie poszliśmy więc na spacer – zobaczyć wodospad. Wodospad Szklarki. Nic się nie zmienił. Piękny jak zawsze. Także Pan Fotograf z nieodłącznym przyjacielem Bernardynem ten sam. Szum wodospadu, promienie słońca przeciskające się przez korony drzew, świeże, czyste powietrze, ciepło - choć ziemia jeszcze chłodna. Bajka. Wodospad Kamieńczyka w Szklarskiej Porębie - zimą czy latem? I... jeszcze kawa i... ciastko! Gdy zrobiliśmy kilka fotek, wcale nie chciało nam się wracać. Kupiliśmy więc sobie kawę i ciasto w schronisku „Kochanówka” i przez godzinę okupowaliśmy ławkę pławiąc się w promieniach słońca i obserwując turystów. Kawa to nie napój.. to stan umysłu! I... kamulce! Kiedy stopy przemarzły nam już od chłodnej ziemi, postanowiliśmy podreptać trochę po chodniku. Udaliśmy się więc „do miasta”, gdzie najpierw odwiedziliśmy „ścianę płaczu”, co na moment ostudziło nasz zapał, ale zaraz potem poszliśmy oglądać lokalne kramy i sklepy, podziwiać kamienie, trochę tradycyjnie już kupić. W świecie krzemienia pasiastego w Świętej Katarzynie I jeszcze raz - najlepszy pstrąg w Polsce Aż wreszcie zaczęliśmy zastanawiać się nad obiadem. Wybór był łatwy – padło znowu na pstrągi w okrąglaku, i choć pewnie można było zastołować się „po kosztach” w barze, to te ryby warte są każdej ceny. Naprawdę. Obiad z widokiem na Szrenicę oraz okoliczne góry, nieprzesłonięte mgłą i bardzo dobrze jeszcze widoczne o tej porze dnia, skutecznie nas rozczulił i wzruszył. Sami zresztą oceńcie. Jeden dzień zabrał nasze myśli i problemy niewiadomo dokąd, a nam pozwolił się cieszyć tym co mamy tu i teraz. Przestrzeń, góry, czas, my i ryba na stole. Potem powoli podreptaliśmy w górę Szklarskiej, do Willi Stefan i do końca dnia leniuchowaliśmy czytając gazety, pijąc piwo i zagryzając je chipsami, a wieczorem oglądając głupią amerykańską komedię w 14-calowym telewizorze. Pogoda na Szrenicy - kapryśna jak... Ostatni dzień Wiedzieliśmy, że przed nami długa droga, dlatego niedziela rozpoczęła się niespiecznie burczeniem budzika ok. godziny ósmej trzydzieści. Bury spasiony kot usiadł na parapecie i przyglądał nam się z zaciekawieniem. Był tak gruby, że skok z balustrady mógłby się dla niego źle skończyć, więc gospodarz podstawił mu „trap”, po którym mógł wspiąć się na taras. Kot, zorientowawszy się, że nie dostanie od nas śniadania, z rezygnacją zamachał grubym ogonem i powoli oddalił się. Pakowanie poszło nam niespodziewanie szybko. Pewnie dlatego, że spakowaliśmy się tylko na 3 dni. Leniwe śniadanie zajęło nam zaledwie parę chwil i o 10 byliśmy już gotowi do drogi. Na pożegnanie wlazł jeszcze do naszego pokoju stary wilczur gospodarza – Drag. Stary poczciwy Drag. Był pełen energii gdy widzieliśmy go po raz ostatni i w jego towarzystwie baliśmy się wejść za furtkę. Teraz grzejący w dzień swoje stare kości w słońcu, niedowidzący i niedosłyszący, posługuje się wyłącznie węchem. Cichy i spokojny, ale jakże ujmujący. Uścisnęliśmy na pożegnanie dłoń Pana Stefana i po chwili już nas w Szklarskiej nie było. Muzeum Karkonoskie Ponieważ już w piątek zaplanowaliśmy sobie zwiedzanie Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, był to kolejny punkt na naszej trasie. Decyzja okazała się trafna, bo w niedzielę od rana padało. Pogoda w sam raz na zwiedzanie muzeum. Była to bardzo fajna wizyta, bo muzeum jest w części multimedialne. W bardzo przystępny sposób przekazuje sporo informacji o regionie, w tym jego historii. Na piętrze natomiast znaleźliśmy wystawę szkła artystycznego i użytkowego. Frajda - szczególnie dla mnie. O Muzeum jeszcze wspomnimy. Jechać dwa dni, żeby dwa dni odpocząć ;) Zwykle nie zapuszczamy się na weekendowe wypady dalej niż na Mazury. Tym razem odkryliśmy, że mimo że w Karkonosze jedzie się ok. 8 godzin (z przestojami), to wyjeżdżając w czwartek i wracając w niedzielę wciąż możemy się nimi rozkoszować przez ponad dwa dni. Dwa dni totalnego wypoczynku, relaksu, wspomnień i ładowania baterii. Dwa dni szwędania się, wdychania świeżego powietrza i podziwiania piękna surowych gór. Czas warty swojej ceny. Teraz nie będziemy się już bronić przed takimi wyjazdami, bo to głównie kwestia chęci. Na horyzoncie widnieje nam pomału weekend majowy. Już zaczynamy go planować! Więcej o regionie: Szklarska Poręba - nalepsze miejsca na wyjazd we dwoje Szklarska Poręba, czy Karpacz? Pierwszy raz na nartach biegowych w Jakuszycach Tajemniczy Dolny Śląsk... nie do opowiedzienia wszystkie wpisy z Karkonoszy i Sudetów