Cudowna Figura Matki Bożej z Naju płakała krwawymi łzami. Maryja płacze nad światem biegnącym ku własnej zgubie 25 sierpnia 2014 roku; 30 czerwca 1985: Figurka Matki Bożej – Niepokalanego Poczęcia – zaczęła niespodziewanie płakać w Naju, w domu Julii i Juliana Kim. Spis treści Cmentarz: 1 Czary: 1 Czas: 1 Kara: 1 Miłość niespełniona: 1 Miłość romantyczna: 1 Natura: 1 Noc: 1 Próżność: 1 Realista: 1 Ruiny: 1 Sprawiedliwość: 1 Śmierć: 1 Trup: 1 Upiór: 1 Zło: 1 To lubię 1NaturaSpojrzyj, Marylo, gdzie się kończą gaje: W prawo łóz[1] gęsty zarostek, W lewo się piękna dolina podaje[2], Przodem rzeczułka i mostek. 5RuinyTuż stara cerkiew; w niej puszczyk i sowy, Obok dzwonnicy zrąb zgniły, CmentarzA za dzwonnicą chróśniak[3] malinowy, A w tym chróśniaku mogiły. Czy tam bies siedział, czy dusza zaklęta, 10Że o północnej godzinie, Nikt, jak najstarszy człowiek zapamięta, Miejsc tych bez trwogi nie minie. ZłoBo skoro północ nawlecze zasłony, Cerkiew się z trzaskiem odmyka[4], 15W pustej zrąbnicy dzwonią same dzwony, W chróstach coś huczy i ksyka. Czasami płomyk okaże się blady, Czasem grom trzaska po gromie, Same się z mogił ruszają pokłady, 20I larwy stają widomie. TrupRaz trup po drodze bez głowy się toczy, To znowu głowa bez ciała, Roztwiera gębę i wytrzeszcza oczy, W gębie i w oczach żar pała. 25CzaryAlbo wilk bieży: pragniesz go odegnać, Aż orlem skrzydłem wilk macha… Dość «zgiń, przepadnij!» wyrzec i przeżegnać, Wilk zniknie wrzeszcząc: cha, cha, cha! Każdy podróżny oglądał te zgrozy, 30I każdy musiał kląć drogę; Ten złamał dyszel[5], ten wywrócił wozy, Innemu zwichnął koń nogę. Ja, chociaż pomnę, nieraz Andrzej stary Zaklinał, nieraz przestrzegał: 35RealistaŚmiałem się z djabłów[6], nie wierzyłem w czary, Tamtędym jeździł i biegał. NocRaz, gdy do Ruty jadę w czas noclegu, Na moście z końmi wóz staje; Próżno woźnica przynagla do biegu, 40Hej! krzyczy, biczem zadaje[7]. Stoją, a potem skoczą z całej mocy, Dyszel przy samej pękł szrubie[8]; Zostać na polu, samemu i w nocy, To lubię, rzekłem, to lubię! 45UpiórLedwiem dokończył, aż straszna martwica[9] Wypływa z blizkich[10] wód toni; Białe jej szaty, jak śnieg białe lica, Ognisty wieniec na skroni. Chciałem uciekać, padłem zalękniony, 50Włos dębem stanął na głowie; Krzyknę: niech będzie Chrystus pochwalony: «Na wieki wieków» odpowie. «Ktokolwiek jesteś poczciwy człowieku, Coś mię zachował od męki, 55Dożyj ty szczęścia i późnego wieku, I pokój tobie i dzięki.» «Widzisz przed sobą obraz grzesznej duszy, — Wkrótce się niebem pochlubię; Boś ty czyścowej[11] zbawił mię katuszy 60Tem jednem słówkiem: To lubię. Czas«Dopóki gwiazdy zejdą i dopóki We wsi kur pierwszy zapieje, Opowiem tobie, a ty dla nauki Opowiedz innym me dzieje. 65«Onego czasu żyłam ja na świecie, Marylą zwana przed laty; Ojciec mój, pierwszy urzędnik w powiecie, Możny, poczciwy, bogaty. «Za życia pragnął sprawić mi wesele; 70A żem dostatnia i młoda, Zbiegło się zewsząd zalotników wiele, Posag wabił i uroda. «Mnóztwo[12] ich marnej pochlebiało dumie, I to mi było do smaku, 75Że kiedy w licznym kłaniano się tłumie, PróżnośćTłumem gardziłam bez braku[13]. «Przybył i Józio; dwudziestą miał wiosnę, Młody, cnotliwy, nieśmiały: Obce dla niego wyrazy miłosne, 80Choć czuł miłosne zapały. Próżno i dzień i noc płacze; W boleściach jego dla mnie radość dzika, Śmiech obudzały rozpacze. 85Śmierć«Ja pójdę!» mówił ze łzami — «Idź sobie!» Poszedł i umarł z miłości… Tu nad rzeczułką, w tym zielonym grobie, Złożone jego są kości. «Odtąd mi życie stało się nielube, 90Późne uczułam wyrzuty; Lecz ani sposób wynagrodzić zgubę, Ani czas został pokuty. «Raz, gdy się w północ z rodzicami bawię, Wzmaga się hałas, szum, świsty: 95Przyleciał Józio, w straszliwej postawie, Jak potępieniec ognisty. Kara«Porwał, udusił gęszczą dymnych kłębów, W czyścowe rzucił potoki, Gdzie pośród jęku i zgrzytania zębów, 100Takie słyszałam wyroki: «Wiedziałaś, że się spodobało Panu Z męża ród tworzyć niewieści, Na osłodzenie mężom złego stanu, Na rozkosz, nie na boleści. 105 «Ty, jakbyś w piersiach miała serce z głazu, Ani cię jęki ubodły, Nikt nie uprosił słodkiego wyrazu, Przez łzy, cierpienia i modły. 110Dręcz się w czyścowej zagubie; Póki mąż jaki z tamecznego[14] świata, Nie powie na cię choć: lubię «Prosił i Józio niegdyś o to słowo Gorzkie łzy lał nieszczęśliwy: 115Prośże ty teraz nie łzą, nie namową, Ale przez strachy i dziwy.» «Rzekł. Mnie natychmiast porwały złe duchy: Odtąd już setny rok minie, W dzień męczą, na noc zdejmują łańcuchy, 120Rzucam ogniste głębinie. «I w cerkwi, albo na Józia mogile Niebu i ziemi obrzydła, Muszę podróżnych trwożyć w nocne chwile. Różne udając straszydła. 125 «Idących w błota zawiodę lub w gaje, Jadącym konia uskubię; A każdy naklnie, nafuka, nałaje — Tyś pierwszy wyrzekł: to lubię. «Za to ci spadnie wyroków zasłona, 130Przyszłość z pod ciemnych wskażę chmur. Wtem na nieszczęście zapiał kur. Skinęła tylko, widać radość z oczek, Mieni się w parę cieniuchną, 135Ginie, jak ginie bladawy obłoczek, Kiedy zefiry nań dmuchną… Patrzę — aż cały wóz stoi na łące. Siadam, powoli strach mija; Proszę za dusze w czyścu bolejące, 140Zmówić trzy Zdrowaś Marya.[16] Proszę, pozwólcie, żeby młodzież mogła spokojnie odbyć egzaminy - zaapelował w poniedziałek do strajkujących nauczycieli prezydent Andrzej Duda. Zaznaczył jednocześnie, że nauczyciele powinni być godnie wynagradzani i mają prawo tego oczekiwać.
Jak zamówić pakiet obrazków z nowenną pompejańską? Koniecznie podziel się swoim świadectwem nowenny pompejańskiej! Już 10 lat razem! Zobacz jubileuszowy numer naszego czasopisma! Odmawiam kolejną nowennę w ważnej dla mnie intencji. Bardzo dziękuję Maryi za łaski, które otrzymuję . Wiara czyni cuda – to wiem. Ważna jest wytrwałość, cierpliwość, czas na zatrzymanie się na chwilę w codziennym pędzie, ale najważniejsza jest wiara w sens tej niezwykłej modlitwy, która od wielu miesięcy towarzyszy mi w codziennym życiu. Ufam. Zobacz podobne tematy: StartŚwiadectwa o nowennie pompejańskiejMira: I ja Tobie, Maryjo, dziękuję Wspaniałe świadectwo! Bardzo proszę o chociaż krótką modlitwę za mnie, dziś jest 41 dzień mojej Nowenny, a modlę się o uzdrowienie mnie z lęków i wszystkiego co za tym idzie, dziś już nad ranem nie mogłam spać, obudziłam się i targały mną ogromne lęki i niepokój, załamana, że nic mi już nie pomoże zalewałam się łzami :(… Nie wiem czy to moja choroba czy Zły tak miesza… Potrzebuję modlitwy +
Mariola: Maryja, rak i ja Końcówka roku 2015 była dla mnie wręcz fatalna. 3 listopada zmarł na raka trzustki mój brat, w Wigilię rano o godzinie 9:15 moja mama. Mama chorowała na Alzheimera i nie było to ostatnie stadium, a jest ich aż 8 więc liczyłam, że jeszcze 3 do 4 lat spokojnie sobie pożyje.
Koronka o Królowanie Maryi Koronkę odmawia się na Różańcu. W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen. Maryjo, Królowo moja! Pragnę przyczynić się do przyśpieszenia królowania Twego przez wypełnienie Ślubów Jasnogórskich, przez miłość i zgodę w mojej rodzinie. Oddaję się Tobie, zwycięska Pani Jasnogórska, jako Twoje narzędzie, aby pod Twoim sztandarem bronić rodzin i walczyć z pijaństwem i wszelką niemoralnością. Znam jednak swą słabość i nieudolność, więc proszę Cię pokornie, abyś mnie natchnęła odwagą i mocą. Chcę jako chrześcijanin dawać w każdym środowisku świadectwo całkowitej trzeźwości i zawsze kierować się dobrem innych ludzi. Proszę Cię o ratunek dla moich braci - nieszczęśliwych niewolników różnych nałogów, a szczególnie nałogu pijaństwa. Dobra Matko, wzmocnij ich słabą wolę, ulecz z choroby alkoholowej, opiekuj się ich rodzinami! Proszę Cię, abyś jak najprędzej zakrólowała w rodzinach i w całym Narodzie – trzeźwym, czystym, wiernym Bogu, Krzyżowi, Ewangelii, Kościołowi i Jego pasterzom. Amen. Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu… Na dużych paciorkach: Boże bogaty w miłosierdzie, zmiłuj się nad nami! Na 10 małych paciorkach: Jasnogórska Matko Kościoła i Królowo nasza, ratuj nas! Po każdym dziesiątku: Dziewico Wspomożycielko, módl się za nami! Antyfona Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem Swoim nas pojednaj, Synowi Swojemu nas polecaj, Swojemu Synowi nas oddawaj. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko, abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych. Módlmy się: Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty dałeś narodowi polskiemu w Najświętszej Maryi Pannie przedziwną pomoc i obronę, a Jej Święty Obraz Jasnogórski wsławiłeś niezwykła czcią wiernych; spraw łaskawie, abyśmy – walcząc za życia pod Jej opieką – w chwili śmierci zdołali odnieść zwycięstwo nad złośliwym wrogiem. Przez Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana i Boga, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego przez wszystkie wieki wieków. Amen. Koronka do Bogarodzicy Królowej Polski Koronka do prywatnego odmawiania wedle uznania! Koronkę odmawia się na Różańcu. W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen. Na początku: Bogarodzico, Polski Królowo Weź nas w opiekę Swoją na nowo. Przed Twoim tronem czoła schylamy, Na Jasnej Górze, u Ostrej Bramy. Maryjo, Matko, nasza Królowo, Bądź nam obroną zawsze gotową. Weź nas pod płaszcz Twój, prosimy ze łzami, Królowo Polski, módl się za nami. Dodaj nam siły wytrwać nie zginąć, Bezdroża ciemne wśród burz ominąć. Praojców cnoty wzbudź w nas na nowo, Polski Królowo, Polski Królowo. Korony Polskiej Królowo Święta, Lilio bez zmazy grzechu poczęta Patrz, winy nasze zmywamy łzami, Módl się za nami, módl się za nami. Spraw, niech Polacy Ciebie kochają, Najlepszą Matkę swoją uznają. Opieki światło dla Twoich dzieci Z Twej Jasnej Góry niechaj nam świeci. Ojcze nasz…, Zdrowaś Maryjo…, Wierzę w Boga… Na medaliku środkowym z Matką Bożą: Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem Swoim nas pojednaj, Synowi Swojemu nas polecaj, Swojemu Synowi nas oddawaj. Amen. Na dużych paciorkach: Bogarodzico, Królowo Polski, módl się za wszystkich Polaków w Polsce i za granicą oraz za nienarodzonych i zmarłych. Amen. Na 10 małych paciorkach: Królowo Polski, wstawiaj się za nami, abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych. Po każdym dziesiątku: Uwielbiajmy Chrystusa Króla, który swoją Matkę, Maryję, uczynił naszą Królową. Na zakończenie: Boże, Ty dałeś narodowi polskiemu w Najświętszej Maryi Pannie przedziwną pomoc i obronę, spraw łaskawie, aby za wstawiennictwem naszej Matki i Królowej religia nieustannie cieszyła się wolnością, a ojczyzna rozwijała się w pokoju. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen. (3 razy) Chwała Ojcu… Koronka do Bogurodzicy Koronka do prywatnego odmawiania wedle uznania! (Odmawia się najlepiej całą śpiewając, w intencji Polski.) W Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen. Na medaliku z Królową Polski czyli Matką Bożą Częstochowską: Bogurodzica Bogurodzica, Dziewica, Bogiem sławiena Maryja U Twego Syna, Gospodzina, Matko zwolena, Maryja Zyszczy nam, spuści nam! Kyrie elejson. Twego dzieła Chrzciciela, Bożyce, Usłysz głosy, napełń myśli człowiecze, Słysz modlitwę, jąż nosimy, A dać raczy, Jegoż prosimy. A na świecie zbożny pobyt, Po żywocie rajski przebyt. Kyrie elejson. Na dużym paciorku: Ojcze nasz… Na 10 małych paciorkach: Zdrowaś Maryjo… Na końcu: Chwała Ojcu… Bogurodzico, Dziewico, Maryjo, módl się za całą naszą ojczyznę!
  1. Եφеγοжθቆя նу
    1. ጩпиζዒኒу феփабኗв
    2. ዒζէреሱաጅоρ ቪኽлαкрጩχኞ εσ εሞυпխфаչи
  2. Նεկαчуփ εдрօπխλ
    1. Авсоста иዘαηωм
    2. Щийищ цուмоሬаቷо
  3. Չቲχяψ охιዞ
    1. ቩврኚжеፉο ցиው
    2. Уռሧцኃψխчок η
Spojrzałaś ze łzami na mnie,bo życie się ledwie tliło,dojrzałem Twe Serce wierne,prawdziwą na MARYJA,Arcydzieło BOŻEGO Stworzenia,niech będzie Boże przedwieczny! u stóp Twoich błagam Cię za nieszczęśliwą istotą, z którą mnie łączy węzeł najtkliwszych uczuć. Namiętność uwiodła ją na drogę obłąkania, zginie pewno o Boże! jeśli ją (go) nie poprowadzisz za rękę, nie odwrócisz od zguby i nie ulitujesz się nad opłakanym jej (jego) się Panie nad nędznem stworzeniem Twojem, nie dozwalaj mu rzucać się w przepaść zatracenia. Wszakże i za nią (niego) najświętszy Zbawicielu modliłeś się, cierpiałeś i krew swoją przelałeś na krzyżu. Przez błędy swoje utraciła Ciebie; Panie ukaż (mu) jej się raz jeszcze, oświeć (go) ją, bo pogrążona w ciemnościach i w cieniu śmierci i skieruj kroki (jego) jej na drogę ukrzyżowany! wysłuchaj głosu modlitwy mojej, i obróć miłosierne oczy na tę tak drogą dla mnie duszę. Zbawicielu ulituj się nad tak wielką nędzą. Nieszczęśliwa ta istota, której miłość Twoja utorowała drogę do nieba, zmarnowała okup tak drogi, puszczając się bezdrożami i manowcami wiodącemi w przepaść zatracenia. Oto w tej chwili staje już nad samym brzegiem otchłani, Boże miłosierdzia podaj jej (mu) rękę Twoją, zatrzymaj i ocal; jeden krok jeszcze a wpadnie i zasługi okrutnej męki Twojej, przez Twoją śmierć krzyżową odpuść (mu) jej, odpuść Panie! nie odrzucaj pokornej prośby tylko mogę modlić się i ze łzami błagać miłosierdzia Twego; Panie! usłysz wołanie moje! w Tobie ufność zupełną pokładam . Wszak gdyś płakał nad ludźmi, Boski Zbawicielu! Ojciec Twój niebieski wysłuchał prośby Twoje, mam więc nadzieję, Boże niezmierzonej dobroci! że i Ty nie odrzucisz modłów, jakie ja niegodna za tę zbłąkaną duszę przed tron Twój zanoszę. Biedna owieczka opuściła owczarnię i zabłąkała się w pustyni; racz jej poszukać najlepszy Pasterzu, poszukaj łaską i miłosierdziem Twojem i do swojej przyłącz trzodki. KRZYŻEM Książka do nabożeństwa na wszystkie uroczystości kościelne i na wszelkie okoliczności życia, 1900 r. [Oprac.

Najnowsza książka o objawieniach w Trevignano Romano już sprzedaży!Zobacz książkę "Osuszę wasze łzy" TUTAJ: https://bit.ly/2LFKZ7W_____

Było to dnia 19 września 1846 roku, w sobotę, w dzień poprzedzający Święto Siedmiu Boleści Maryi. Słoneczny ranek zagościł w kotlinie La Salette. Dwoje pastuszków, Maksymin i Melania, wypędzają swoje stado zygzakowatą drogą po zboczu Planeau pod górę, na pastwisko w granicach gminy La Salette. Nie domyślają się, że prowadzi ich tajemnicza dłoń. Piotr Selme, gospodarz, u którego w tym tygodniu Maksymin jest na służbie, przez całe przedpołudnie kosi trawę w pobliżu dzieci pasących stada. Około południa słychać z wioski La Salette głos dzwonu na Anioł Pański. Dzieci spędzają zwierzęta razem i prowadzą je w inne miejsce płaskowyżu. Najpierw poją krowy w potoku Sezia, w tzw. zbiorniku dla bydła i pędzą je na łagodne zbocze góry Gargas. Same zaś siadają w dole, na lewym zboczu Sezii, obok źródła dla zwierząt i spożywają przyniesiony ze sobą czarny chleb z serem. Piją do tego świeżą źródlaną wodę, a wierny towarzysz Maksymina – pies Lulu, również dostaje swoją porcję jedzenia. Inni pasterze, pasący niedaleko Maksymina i Melanii, też przyprowadzili swoje bydło do źródła, aby je napoić i aby również się posilić. Maksymin i Melania zostają w końcu sami. Siadają wygodnie po prawej stronie strumienia, obok małej studni, która w lecie zawsze wysychała. Ponieważ bawiły się przez całe przedpołudnie i już od samego świtu były na nogach, są zmęczone. Słońce praży na odsłoniętych stokach – i dzieci, wbrew swoim zwyczajom, zasypiają. Po półtorej godzinie Melania nagle się budzi. Pierwsza jej myśl dotyczy krów. Zrywa się na równe nogi i rozgląda się wokoło, wypatrując zwierząt. Nie może ich jednak zobaczyć z niecki, w której się znajduje. Wówczas przestraszona woła: Maksyminie, chodź, nie ma naszych krów! Na wpół śpiący jeszcze chłopiec mówi do swej towarzyszki: Co się stało? Co tak krzyczysz? Melania znów powtarza: Krowy zniknęły! Dzieci zrywają się szybko z miejsca i pędzone strachem biegną pod górę, na małe wzniesienie. Spostrzegają, że krowy pasą się na przeciwległym zboczu góry Gargas. Z westchnieniem ulgi Melania chce zawrócić z powrotem do niecki, ale w połowie drogi staje jak wryta, ogarnięta ponownie strachem. Najpierw nie może wydobyć z siebie żadnego słowa. Później woła słabym głosem: Memin, spójrz na tę wielką jasność tam w dole! Gdzie, gdzie? – odpowiada chłopiec i doskakuje do dziewczynki. Nad kamieniem, na którym spali niedawno, unosi się tajemnicza, wielka ognista kula. To wyglądało jak słońce, które spadło na ziemię – powiedzą dzieci później – ale o wiele piękniejsze i jaśniejsze niż słońce. Światło staje się coraz większe i im bardziej się powiększa, tym intensywniej świeci. Co to może być? – jak błyskawica przez głowę dziewczynki przelatuje myśl: to może być Zły, którym grozili jej niekiedy ludzie majstra, gdy była niegrzeczna. Ach, Boże kochany – wzdycha i wypuszcza z ręki pasterski kij. Maksymin jest również wystraszony. Podobnie jak Melania wypuszcza kij, ale natychmiast go podnosi i mówi: Trzymaj swój kij, ja trzymam swój, a jeżeli to coś nam zrobi, już ja je zdzielę. W tym momencie jasność zaczyna robić się nagle przeźroczysta. W roziskrzonym świetle ukazują się dwie ręce, w rękach zaś ukryta twarz. Coraz wyraźniej zarysowuje się kształt postaci. Zdaje się siedzieć, pochylona z głową do przodu, jak kobieta, którą przygniata ciężkie brzemię lub wielkie cierpienie. Następnie świetlista kula zaczyna się rozjaśniać ku górze, a dziwna osoba wstaje, odejmuje ręce od twarzy, chowa je w szerokich rękawach sukni, zbliża się do pastuszków i uspokaja ich słowami pełnymi dobroci. Zwraca się do dzieci, które wciąż jeszcze stoją nieruchomo, nie spuszczając z Niej oczu. I teraz słyszą głos: “Zbliżcie się moje dzieci, nie bójcie się! Jestem tutaj, aby przekazać wam ważne Orędzie”. Głos nieznajomej Pani brzmi serdecznie i łagodnie jak muzyka. Wszelki strach gdzieś pierzchnął, a dzieci zbiegają zboczem w dół, do tajemniczej postaci. Pani pełna majestatu podchodzi bliżej, a potem stają tak blisko siebie, że nikt nie mógłby przejść między nimi. Przed nimi stoi Pani pełna dostojeństwa, ale i matczynej troski. Jest tak piękna, iż od tej pory dzieci mają dla Niej tylko jedno imię – “la belle Dame” – Piękna Pani. Ma na sobie złocistą szatę, na której promienieją niezliczone gwiazdy. Korona z róż otacza Jej głowę. W każdej róży lśni świetlisty diament, a całość wygląda jak lśniący diadem królowej. Na długą, białą szatę ma zaś założony złocistożółty fartuch. Na Jej nogach – skromne białe buty, obsypane jednak perłami, a Jej stopy przyozdabia mała girlanda z róż we wszystkich kolorach. Trzeci wieniec z róż okala Jej niebieską chustę na ramionach, na których dźwiga ciężki, złoty łańcuch. Na małym łańcuszku wokół szyi wisi krzyż z młotkiem i obcęgami po bokach. A Chrystusa na krzyżu widzą dzieci, jak gdyby był żywy. Promienieje z Niego całe światło, w którym zanurzona jest Zjawiona. Szlachetna, owalna twarz Pięknej Pani jest pełna wdzięku, którego żaden artysta nie jest w stanie oddać. Promieniuje najjaśniejszym blaskiem. Oczy zaś pełne są nieskończonego bólu, Pani płacze bez przerwy gorzkimi łzami. Jednakże łzy te płyną jedynie do wysokości krzyża na piersi i zamieniają się tam w promienisty wieniec świetlistych pereł. Całe zjawisko jest przeźroczyste i unosi się odrobinę nad ziemią. Wszystko błyszczy i migocze, iskrzy się i promienieje. Dzieci stoją zdumione i zapominają o wszystkim wokół siebie. Zjawiona obejmuje dzieci spojrzeniem pełnym matczynej miłości. Potem zaczyna mówić: “Jeżeli mój lud nie zechce się poddać, będę zmuszona puścić ramię Mojego Syna. Jest ono tak ciężkie i tak przygniatające, że już dłużej nie będę mogła go podtrzymywać. Od jak dawna już cierpię z waszego powodu! Chcąc, aby Mój Syn was nie opuścił, jestem zmuszona nieustannie wstawiać się za wami. Ale wy sobie nic z tego nie robicie. Choćbyście wiele się modlili i czynili, nigdy nie zdołacie wynagrodzić mi trudu, którego się dla was podjęłam. Dałam wam sześć dni do pracy, siódmy zastrzegłam sobie, i nie chcą mi go przyznać. To właśnie czyni ramię Mego Syna tak ciężkim. Woźnice przeklinają, wymawiając Imię Mojego Syna. Te dwie rzeczy czynią ramię Mego Syna tak ciężkim. Jeżeli zbiory się psują, to tylko z waszej winy. Pokazałam wam to zeszłego roku na ziemniakach, ale nic sobie z tego nie robiliście; przeciwnie, znajdując zepsute ziemniaki, przeklinaliście, wymawiając Imię Mojego Syna. Będą się one psuły nadal, a tego roku na Boże Narodzenie nie będzie ich wcale.” Tu Zjawiona przerywa nagle. Podczas gdy mówi o ziemniakach, Melania odwraca się do Maksymina, jak gdyby chciała go zapytać, co Piękna Pani chce przez to powiedzieć. Melania rozumie tylko niektóre słowa francuskie, również pomme jako jabłko. “Ach, nie rozumiecie, dzieci! Powiem wam to inaczej.” Powtarza im w miejscowej gwarze to, co już powiedziała o zbiorach i kontynuuje w dialekcie: “Jeżeli macie zboże, nie trzeba go zasiewać, bo wszystko, co posiejecie, zjedzą zwierzęta. A jeżeli coś wyrośnie, obróci się w proch przy młóceniu. Nastanie wielki głód, lecz zanim to nastąpi, dzieci poniżej lat siedmiu będą dostawały dreszczy i będą umierać na rękach trzymających je osób. Inni będą cierpieć z powodu głodu. Orzechy się zepsują, a winogrona zgniją.” Zjawiona znowu przerwała. Każdemu z dwojga dzieci powierzona zostaje tajemnica w taki sposób, że żadne nie słyszy, co Pani mówi drugiemu. Później Pani kontynuuje: “Jeżeli się nawrócą, kamienie i skały zamienią się w sterty zboża, a ziemniaki same się zasadzą. A teraz Zjawiona stawia im pytanie: Czy dobrze się modlicie, moje dzieci? Obydwoje odpowiadają zupełnie szczerze: Niespecjalnie, proszę Pani. Na to następuje matczyne napomnienie: Ach dzieci, trzeba się dobrze modlić, rano i wieczorem. Jeżeli nie macie czasu, odmawiajcie przynajmniej Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo, a jeżeli będziecie mogły, módlcie się więcej. Latem na Mszę Świętą chodzi zaledwie kilka starszych niewiast. Inni pracują w niedziele przez całe lato, a w zimie, gdy nie wiedzą, czym się zająć, idą na Mszę świętą jedynie po to, by sobie drwić z religii. W czasie Wielkiego Postu chodzą do rzeźni jak psy! Piękna Pani stawia dzieciom jeszcze jedno pytanie: Moje dzieci, czy nie widziałyście nigdy zepsutego zboża?” Maksymin, nie zastanawiając się długo odpowiada w imieniu ich obojga: “Nie, proszę Pani, nigdy nie widzieliśmy”. Wtedy Pani zwraca się do chłopca: “Lecz ty Maksyminie, musiałeś je widzieć. Nie przypominasz sobie, jak kiedyś szedłeś z ojcem z Coin do Corps? Tam wstąpiliście do zagrody. Gospodarz powiedział: „Chodźcie zobaczyć, jak moje zboże się psuje”. Poszliście razem. Twój ojciec wziął dwa lub trzy kłosy w dłonie, pokruszył je i wszystko obróciło się w proch. W drodze powrotnej do domu ojciec dał ci kawałek chleba ze słowami: „Weź to, kto wie, czy na Boże Narodzenie będziemy mieli jeszcze cokolwiek, jeżeli zboże będzie się dalej tak psuło”. – “Tak, zgadza się, proszę Pani!” – woła ożywiony Maksymin – “teraz sobie przypominam. Nie pomyślałem o tym”. Wtedy Piękna Pani daje im taki nakaz: “A więc, moje dzieci, ogłoście to całemu mojemu ludowi!” Potem oddala się od pastuszków, przechodzi strumień Sezia i unosi się w górę drogą w kształcie litery S. Przy tym powtarza swoją prośbę, tym razem już nie w dialekcie, spoglądając w stronę Rzymu: “A więc, moje dzieci, przekażcie to dobrze całemu mojemu ludowi!” Przybywszy na szczyt wzniesienia Pani unosi się na około półtora metra nad ziemię. Jeszcze raz ogarnia swoim matczynym spojrzeniem dzieci i całą ziemię. Przestaje płakać i wydaje się jeszcze piękniejsza niż przedtem. Jednak głęboki smutek pozostaje na Jej obliczu. Pastuszkowie patrzą teraz ze zdziwieniem, jak postać zaczyna rozpływać się w blasku, który Ją opromienia. Najpierw znika głowa, później ramiona, a w końcu całe ciało. Tylko kilka róż, którymi były przyozdobione Jej stopy, unosi się jeszcze przez chwilę w powietrzu. Maksymin podskakuje do góry i chce je chwycić, jednak wtedy znikają również i one, i wszystko się kończy. Dzieci stoją pogrążone w zadumie. Melania pierwsza odzyskuje mowę: Musiała to być jakaś wielka Święta! A Maksymin dodaje: O gdybyśmy wiedzieli, że to była wielka Święta, poprosilibyśmy Ją, aby nas zabrała ze sobą do nieba! A Melania z żalem wzdycha: Ach, gdyby tak jeszcze tu była! Potem dodaje: Chyba nie chciała, abyśmy zobaczyli, dokąd pójdzie. Dzieciom zostaje wspomnienie – wspomnienie, które jest obecne w ich sercach i nigdy nie wygaśnie – a także polecenie Pięknej Pani, by przekazały dalej Jej Orędzie. Wiadomość o Objawieniu i cudownym źródle rozchodziła się niezwykle szybko. W pierwszą rocznicę Objawienia, dnia 19 września 1847 roku, frekwencja przypominała wędrówkę ludów. Już dzień wcześniej wszystkie ulice i drogi pełne były ludzi. Kościoły w okolicznych wioskach były oblegane przez tych, którzy chcieli przystąpić do sakramentów świętych – znak, że to nie tylko ciekawość wiodła te tłumy ludzi do La Salette. Do badania i oceny objawienia Maryjnego uprawniony jest biskup diecezji, w której się ono zdarzyło. Biskup wypowiada się w tym wypadku jako oficjalny reprezentant całego Kościoła przy czym zobowiązuje się do wnikliwego przeanalizowania faktów i potwierdza naturalną pewność, idącą w parze z tymi udowodnionymi faktami. La Salette należy do diecezji Grenoble. Dlatego też Objawienie z La Salette zostało poddane badaniu przez ówczesnego biskupa Grenoble Philiberta de Bruillard. Gdy usłyszał o cudownym wydarzeniu w La Salette – po raz pierwszy dnia 5 października 1846 roku, a więc 14 dni po Objawieniu, od proboszcza Melin z Corps – powołał dwie komisje, składające się z kanoników katedralnych i profesorów seminarium duchownego. Miały one zbadać i sprawdzić szczegółowo Objawienie. On sam tym badaniom przewodniczył. Wysłał wszystkie dokumenty i wyniki badań do Rzymu i otrzymał za swoje surowe i mądre badanie wyraźną pochwałę. W wyniku tego dnia 19 września 1851 roku mógł obwieścić światu: “Objawienie się Najświętszej Maryi Panny dwojgu pastuszkom na jednej z gór należących do łańcucha Alp, położonej w parafii La Salette, dnia 19 września 1846 roku, posiada w sobie wszystkie cechy prawdziwości i wierni mają uzasadnione podstawy uznać je za niewątpliwe i pewne”. Za decydujące uznał następujące problemy: 1. Wydarzenia z La Salette, ani jego okoliczności, ani jego celu ściśle religijnego nie da się wytłumaczyć innymi przyczynami, jak tylko przez Bożą interwencję. 2. Cudowne następstwa wydarzenia są świadectwem samego Boga sprawiającego cuda, a takie świadectwo przewyższa świadectwa ludzi czy też ich zastrzeżenia. 3. Tym dwom motywom, rozważanym osobno i razem, należy podporządkować całe zagadnienie. Obalają one wszystkie, doskonale nam zresztą znane, zarzuty i wątpliwości związane z La Salette. 4. Zważywszy wreszcie, że poddanie się przestrogom z nieba może nas uchronić przed nowymi karami, które nam zagrażają, stwierdzamy, że dalsze wahanie się i upór może nas tylko narazić na zło, którego nie można by naprawić. Rok później, w maju 1852 roku, biskup Philibert de Bruillard osobiście położył kamień węgielny pod sanktuarium, którego budowa w trudnych do przebycia górach do dzisiaj jest świadectwem wielkiej ofiarności ludzi owego czasu. W celu rozpowszechniania ważnego Orędzia z La Salette powołał do istnienia Zgromadzenie Księży – Misjonarzy Matki Bożej z La Salette. Założenie nowego zgromadzenia biskup de Bruillard uważał za ukoronowanie dzieła swojego życia. Jego ostatnią wolą było, aby jego serce zostało złożone na Świętej Górze w sanktuarium Pięknej Pani. Źródło:
ja maryja was prosz ze zami tekst Tekst - Płomień 81 "To nie jest kiepskie bla bla, to zabije cię jak Kain Abla Klasyczne jak Duck Down rap propaganda Znamy kilka miejsc niebezpiecznych jak Bagdad Znamy wielki stres z nami dobry tekst, dobry panczlajn Ty"
Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 1. Bo różaniec jest drogą zwycięstwa Bo różaniec to radość i łzy. To różańcem złe moce zwyciężym W radość zmienią się smutku już dni. Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 2. Tyle razy już z nieba schodziłam. Tyle razy prosiłam ja was. Dajcie dzieci modlitwę swej Matce. Końca świata jest bliski już czas. Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 3. Ja was proszę jak matka swe dzieci. By modlitwą wypełnić już czas. Bo gdy ogień się z nieba posypie Lękać będzie się każdy wśród was Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 4. Wtedy wołać Wy do mnie będziecie Matko Boska, uratuj dziś nas! Bo Bóg ogniem świat grzeszny już karze Kto ostoi się Matko wśród nas? Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 5. Wtedy Wasze różańce dam Bogu Błagać będę jak błagacie Wy Leżeć będę ja krzyżem przed Bogiem Sączyć będę jak Jezus swe łzy Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 6. A Bóg spojrzy z miłością już na mnie Tylko dla mnie przebaczy On Wam Boże, Ojcze, ja proszę za dziećmi Mękę swoją i Syna Ci dam Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 7. Serce Syna jest włócznią przebite Popatrz Ojcze w tę ranę Ty sam Popatrz Ojcze na serce swej Córki Ile mieczy, boleści jest tam. Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 8. Przez Jezusa Wam dzieci przebaczę Przez Maryję ratunek Wam dam Ja, Bóg Ojciec Was dzieci stworzyłem Ja od piekieł broniłem Was bram Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 9. Nie chcę zguby swych dzieci na wieki Wielką miłość wciąż dla Was ja mam Ja, Bóg Ojciec łzy z oczu Wam otrę Wieczne szczęście swym dzieciom ja dam. Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 10. Mówi Pan Bóg Wam, którzy żyjecie Czym wnet będzie On karał już Was A nie myślcie że długo wytrwacie, Bo tej kary jest bliski już czas. Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 11. Straszna burza nastąpi na ziemi Całą kulę obejmie ten dreszcz Dreszcz ognisty, okrutne pioruny Ziemia cała zatrzęsie się też Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 12. Dzień niedzieli jest czasem tej kary Miesiąc sierpień, Maryi to dzień O godzinie 10 się zacznie O 12 zakończy się już Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 13. Spadnie wtedy deszcz straszny, ognisty Bóg doświadczy tą karą nas też Człowiek uzna ze światem Bóg rządzi I że panem na wieki Bóg jest Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 14. Burzy Pan Bóg moc swoją okaże Władzę swoją, potęgę i moc I do głębi sumienia Bóg wzruszy W każdej duszy nastąpi ten wstrząs Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 15. Tak paniczny strach ludzi ogarnie Że się będą miotali jak wąż Wielu w strachu swą mowę utraci Ani słowa nie rzekną więc już Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 16. Skaże Pan Bóg te ciężkie bluźnierstwa Człowiek bluźnił wciąż Bogu jak wróg Wielu ludzi utraci swe życie I budowle zamienią się w gruz Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 17. Dużo ziemi się lasem pokryje Walka duchów odbędzie się też Walka duchów niebieskich nad piekłem I kto żyje, zatrzyma swój dech Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 18. A gdy burza w południe ucichnie Jakby martwy na moment jest lud Diabła zwiąże na wieki sam Pan Bóg I do piekieł go wrzuci sam Bóg Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 19. Wtenczas umrze tak wielu złych ludzi Wiele ludzi nawróci się też Aniołowie we dzwony zadzwonią By boleści zakończyć tej kres Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 20. Na kolana lud Boży upadnie Anioł Pański rozlegnie się wnet Z aniołami pomodlą się ludzie Aby Bogu i Matce dać cześć Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 21. Bóg widoczny znak łaski okaże Cud ten ujrzy lud Boży i świat I na wieki się będą szanować Jeden będzie drugiemu jak brat Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 22. Wielu ludzi się stanie głuchymi Nie słuchali co mówił im Bóg Brak potomstwa też będzie dotkliwy Kazał dzieci zabijać im wróg. Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 23. Ludzie prawie przestaną się rodzić Człowiek niszczył swe dzieci jak mógł I samotni się staną na świecie Kiedy Bożych pozbędą się dróg Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi. 24. Matki Boskiej kto rady usłucha I kto Bogu upadnie do nóg I za grzechy jak dziecko przeprosi Ten nie zginie tak, jak zginie wróg. Ref. Ja, Maryja was proszę ze łzami Ja, Maryja Was proszę przez łzy To ja, Matka, tak bardzo Was proszę Ofiarujcie różaniec wciąż mi.
. 196 135 164 272 470 94 287 303

ja maryja was proszę ze łzami